အခ်စ္ဆုိသည္မွာ..?

ဒီကေန႔ ဘေလာ့ဂ္ကုိ စဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းပဲ မ်က္ေစ့က က်င့္သားရေနသည့္အတုိင္း ပထမဆုံး စီေဘာက္ကုိ အၾကည့္တခ်က္ေဝ့ဝဲလုိက္သည္။ ခဏတြင္းျခင္းမွာပင္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးမ်ားက ျပဴးက်ယ္ဝုိင္းစက္ သြားသည္ဟု ခံးစားမိလုိက္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကြၽန္ေတာ္မေျပာခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုက စီေဘာက္ထဲမွာ တဂ္ခနဲ ျပဳတ္က်လာခဲ့ေခ်ၿပီကုိး။ အေတာင္ပံမပါတဲ့ လူသားအမိငယ္ ငွက္ငယ္ေလးက မေရးရင္ရုိက္မယ္ (မူႀကိဳဆရာမေလးမ်ားလား) တဂ္ထားတယ္။ အခ်စ္ဆုိသည္မွာ ဘာလဲ..? ညာလဲ..?။ ေၾသာ္..ေမးရက္ပါေပ့။ လုပ္ခ်လုိက္ေပါ့။ တစ္ေန႔ကတည္းက မေျပာခ်င္လုိ႔ သြားၿပီးေတာ့ ႀကိဳေအာ္ထားေပမယ့္ အလြတ္မေပးတဲ့၊ လူခ်င္းမေတြ႔ေပမယ့္ အၿမဲရဲရင့္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ ကုိ ရဲရင့္နီ ကလည္းတဂ္။

တစ္တဂ္ၿပီး ေနာက္တစ္တဂ္..ဟုိကလည္းတဂ္..ဒီကလည္း တဂ္။ တဂ္နဲ႔တင္ကုိ အလုပ္ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနၿပီ။ အခ်စ္အေၾကာင္းဆုိေတာ့ နဲနဲေလာက္အခ်ိန္ယူ ရင္ခုန္ၾကည့္၊ ေတြးၾကည့္၊ ခံစားၾကည့္ရဦးမယ္လုိ႔ထင္တာနဲ႔ တဂ္သခင္မေလးကုိ လာမယ္..ၾကာမယ္..တက္လူငယ္လုိ႔ေတာ့ အရင္ဆုံး ႀကိဳတင္သတင္းပုိ႔ထားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး..အခုတင္ ေခါင္းထဲမွာေပၚလာတုန္း၊ ရင္ထဲမွာဟာေနတုန္း၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြလည္ရင္းကေန တစ္ခုေသာဘေလာ့ဂ္ ကုိဖြင့္ၾကည့္ လုိက္မိရာမွအစျပဳကာ ရင္ထဲမွာ အခ်စ္အေၾကာင္းက ပုိၿပီးေတာ့ ခံစားလာရတယ္။ အသစ္တဖန္ အခ်စ္ကုိျပန္ႏႈိးဆြ ေပးလုိက္သလုိျဖစ္လာ။ ဒါနဲ႔ပဲ စာေရးခ်င္စိတ္က ေပါက္လာတုန္း ေရးခ်လုိက္ၿပီ။ တစ္ခါတည္း ထုိင္ေရးလုိက္တယ္။ အခ်စ္ဆုိသည္မွာ...

အခ်စ္(၂)မ်ဳိးရိွပါသည္-

၁။ ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ - အနည္းအက်ဥ္းမွ်ေလာက္သာခ်စ္ (ပုံမွန္)။ မိဘ၊ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ားစသည္တုိ႔ကုိ ခ်စ္ေသာ အခ်စ္ျဖစ္သည္။

၂။ တစ္ေထာင့္ငါးရာ - ေမာင့္အနားမွာ (သုိ႔မဟုတ္) မယ့္အနားမွာ ရိွေသာအခ်စ္။ ဒီအခ်စ္ကုိ အရွင္းဆုံး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိ ျပရရင္..သည္းခံပါ။ ရုိင္းတယ္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ.. မိမိနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္လိဒ္ (သူ႔ကုိခ်စ္တာေပါ့)

အခ်စ္ကုိ စာဖြဲ႔ၾကည့္ျခင္း

အခ်စ္ေတြနဲ႔ကင္းေအာင္ ဘဝမွာ ေနခ်င္ပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ဘဝေတြနဲ႔မကင္းႏုိင္တာကလည္း အခ်စ္ေတြ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ပန္းဆုိတာ အခ်ိန္တန္ရင္ ဖူးၿပီးပြင့္လာတတ္ၾကသလုိ..အခ်စ္ဆုိတာလည္း အခ်ိန္အခါတန္ရင္ ရင္ထဲကေန ခံစားၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတတ္ၾကစၿမဲပါ...။ ပန္းပင္ေတြေတာင္ အဖူးရိွမွ အပြင့္ျဖစ္လာၾကေသးတာပဲ..။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြဟာလည္း ရင္ႏွင့္မဆန္႔လုိ႔ ပြင့္အန္ထြက္က်လာခဲ့တာပါ...။ ႏွင္းဆီပန္းေလး ေတြက အဆင္းလွတယ္..၊ ရနံ႔ေမႊးတယ္..၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ပန္းကေလးေတြပါ..။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုိ ထိရင္၊ ကုိင္ရင္ သတိေတာ့ထားေပါ့.. သူ႔မွာပါတဲ့ ဆူးေလးေတြက လူကုိနာက်င္ခံစား ေစတတ္လုိ႔ပါ...။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ သူမဟာလည္းႏွင္းဆီပန္းလုိ အဆိပ္ရိွတဲ့သူ မျဖစ္ပါေစနဲ႔...။ အခ်စ္စိတ္သည္ သဘာဝအတုိင္း လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရုပ္အဆင္းလွပျခင္းကုိ ဦးစြာ ပထမရႈျမင္ၾကည့္တတ္သည္။ သူ႔(သုိ႔မဟုတ္) သူမကုိခ်စ္ခဲ့ စဥ္က ခဏတာအေဝးေရာက္လုိ႔ တမ္းတေငးေမာဖူးမိတုိင္း မိမိခ်စ္သူရဲ႕ရုပ္သြင္ သ႑ာန္ကုိသာ အစဥ္ အာရုံတြင္ ပုံေဖာ္တတ္တာ လူ႔သဘာဝ။ အကယ္၍မ်ား မိမိခ်စ္သူသည္ တစ္စုံတစ္ခုေၾကာင့္ ကုိယ္ကာယ ပုိင္းဆုိင္ရာ တစ္ခုခုမ်ား ခ်ဳိ႕ယြင္းသြားခဲ့ရင္ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲဆုိတဲ့ အေတြးမ်ဳိးလည္း မေတြးဝံ့တတ္ျပန္ တာလည္း လူ႔သဘဝ။ ေတြးမိခဲ့ရင္လည္း စိတ္ထဲကေန '' အမဂၤလာ '' ဟု ေမာင္းထုတ္တတ္ၾကသည္။ အခ်စ္သည္ ရုပ္အဆင္းသ႑ာန္ကုိသာ ပုိမုိခင္မင္တတ္သည္။ အခ်စ္စစ္၊ အခ်စ္မွန္နဲ႔ ဘဝတေလွ်ာက္ အနစ္နာခံ ခ်စ္သြားၾကသူမ်ားလည္းရိွသည္။ အခ်စ္စစ္၊ အခ်စ္မွန္ကုိ သရုပ္ေဖာ္ထားေသာ ၀တၱဳဇာတ္လမ္း မ်ားစြာကုိ ဖတ္ၾကည့္ရာက အခ်စ္အေၾကာင္း သေဘာေပါက္လာတတ္သလုိ၊ အခ်စ္၀တၱဳမ်ား ဖတ္မိတဲ့ လူငယ္လူရြယ္မ်ားအဖုိ႔ ဇာတ္လမ္းထဲက အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ရင္ခုန္ၾကည့္ရင္း အားက်အတုခုိးၿပီး လက္တဲ့စမ္းတတ္ၾကျပန္ေလသည္။ အခ်စ္အေၾကာင္းကုိ ေလးနက္စြာေရးသားေနၾကေသာ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ သီခ်င္းေရးဆရာမ်ား သည္လည္း တခ်ိန္က အသဲကြဲခဲ့ဖူးသူ မ်ားသည္ဟု ေျပာစမွတ္ ရိွခဲ့ဖူးပါသည္။ အခ်စ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ စားသုံးသူကုိ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစတတ္၏။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘဝပ်က္တတ္သည္။ ဘဝမွာ ေကာင္းေသာ သင္ခန္းစာ ေတြလည္းရရိွသည္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘဝေတြ တုိးတက္ ေကာင္းမြန္ သြားတတ္သည္။ အခ်စ္သည္ ခက္ခဲေသာ ပုဒ္စာျဖစ္တဲ့ ဘဝသင္ခန္းစာေတြကုိ အိမ္စာေပးသည္။ အခ်စ္သည္ ထူးကဲေသာ မျမင္ႏုိင္တဲ့ ခြန္အားတစ္ခု။ အခ်စ္သည္ေအးျမေနတတ္သည္။ အခ်စ္သည္ပူေလာင္တတ္သည္။ လန္းဆန္းသည္။ ေပါ့ပါးသည္။ ပန္းေတြလုိ ရနံ႔သင္းပ်ံ႕ၿပီး ရႈရႈိက္သူကုိ ၾကည္လန္းဆန္းေစသည္။ ပုထုဇဥ္ လူသားတုိင္းအတြက္ မရိွမျဖစ္အလုိအပ္ ဆုံးေသာ အရာတစ္ခု။ အခ်စ္ အေၾကာင္းကုိ ဘယ္ေတာ့မွ စာဖြဲ႔လုိ႔ မကုန္ႏုိင္။ ဆက္ေရးရင္ တက္လူငယ္ ကေန ခ်စ္လူငယ္ နာမည္ေျပာင္းလုိက္ရလိမ့္မယ္။

အခ်စ္ကုိ ကုစားၾကည့္ျခင္း

အခ်ိန္သည္ ဒီေရလုိ တုိက္စားတတ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ပင္ အခ်စ္ကုိလည္း တုိက္စားသြားတတ္ပါသည္။ အခ်ိန္က အရာရာကုိ ေျပာင္းလဲရင့္သန္(ရင့္မွည့္) ေစတတ္ပါ၏။ ဥပမာ-မ်က္စိထဲမွာ သရက္သီးရင့္မွည့္ေနတာကုိ ေျပးျမင္ ၾကည့္လုိက္ပါ။ သရက္သီး တစ္လုံးမွည့္လာဖုိ႔ရာ အခ်ိန္ကာလအတုိင္းအတာ တစ္ခုေတာ့ ေစာင့္ရပါသည္။ ဒီလုိပဲ အခ်စ္တစ္ခု ရင့္သန္(ရင့္က်က္) ေျပာင္းလဲလာေစ ဖုိ႔ရာ အခ်ိန္ကာလအတုိင္းအတာ တစ္ခုကုိ မျဖစ္မေန ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အရာရာကုိ အၿမဲတမ္း ဝါးၿမဳိသြားတတ္ေသာ အခ်ိန္က အခ်စ္ကုိလည္း အလြတ္မေပးဘဲ ဝါးၿမဳိသြားပါလိမ့္မည္။ ဟုိတစ္ခ်ိန္က ရိွခဲ့ဖူးေသာ အခ်စ္သည္ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတတ္၏။ မိမိ က်င္လည္ ျဖတ္သန္းရေသာ ဘဝတေလွ်ာက္ အခ်စ္ဆုိသည့္ အရာကလည္း ထပ္ၾကပ္မကြာ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုိက္ပါကပ္ညိွတြယ္ေနရင္းမွ အခ်ိန္ကာလေတြ ၾကာျမင့္လာေသာအခါ လူႀကီးအခ်စ္၊ လူငယ္အခ်စ္ဟူေရြ႕ အေခၚအေဝၚေတြကြဲျပားျခားနား သြားၾကေလသည္။ ငယ္ခ်စ္၊ ေႏွာင္းခ်စ္ဆုိသည့္ အခ်စ္သီခ်င္းေတြပင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ေသး၏။ ဥပမာ - ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္ထဲက (တြံ႕ေတးသိန္းတန္) လုိသီခ်င္းမ်ဳိးေတြနားေထာင္ၾကည့္ပါ။ အခ်စ္နဲ႔ ပါတ္သတ္လုိ႔ ကေတာ့ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ေျပာမဆုံးႏုိင္ေအာင္ ေတာသုံးေတာင္မကေအာင္ ရိွေနပါလိမ့္မည္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ အသဲကြဲ ျပန္မဆက္ေနသူမ်ား တစ္ခါတည္းေျပာလုိက္ပါမည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြဲဖူးပါသည္။ အခ်စ္ေရာဂါ ေပ်ာက္ေအာင္ အရက္ေသာက္ၿပီးကုစားၾကည့္သည္။ စီးထားတဲ့ ဖိနပ္သာေပ်ာက္တယ္။ အခ်စ္ေရာဂါက မေပ်ာက္ခဲ့။ အရက္နာလည္းက်၊ အခ်စ္ေရာဂါလည္း ပုိထခဲ့သည္။ လူငယ္သဘာဝ မုိးသဲသဲမဲမဲရြာေနတုန္း စိတ္ကူးေတြယဥ္၊ အခ်စ္ေရယာဥ္ေၾကာမွာ ေမ်ာလြင့္ရင္း ဂစ္တာထုိင္တီးဖူးသည္။ အရက္နာက်ၿပီးေနာက္ ဖ်ားနာက်ခဲ့ျပန္သည္။ အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေႏွာင္းလာေတာ့ အသဲကြဲတဲ့ ေရာဂါကအလုိလုိ ေပ်ာက္ကင္းစ ျပဳခဲ့ျပန္ေပါ့။ '' ႏွလုံးသားကုိ လာၿပီး အနံ႔ခံၾကည့္ပါ.. ေကာ္န႔ံရေနလိမ့္မယ္၊ ခြဲခဲ့တဲ့ အသဲ ျပန္ဆက္ ထားလုိ႔ပါ '' လုိ႔ ေျပာတဲ့ ' ရသ ' သီခ်င္း ထဲကလုိပဲ.. ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကြဲထားတဲ့ အသဲကုိ အခ်ိန္ဆုိတဲ့ သမားေတာ္က ေကာ္နဲ႔ျပန္ဆက္ ေပးထားလုိက္ ပါၿပီ။ ေကာ္န႔ံေလးကေတာ့ အခုထိ တေငြ႔ေငြ႔ ရေနတုန္းေပါ့။ တသသ ျပန္လည္ ေအာင့္ေမ့ ေနတတ္တုန္းပါ။ အခ်စ္ကုိ အေကာင္းဆုံးကုစား သြားတဲ့ သမားေတာ္ဟာ အခ်ိန္သာလ်င္ ျဖစ္ပါသည္။