လိပ္ႀကီးတစ္ေကာင္ေတာ့ ခ်ည့္နဲ႔ခ်ည့္နဲ႔ျဖင့္ ေပါက္ခ်လာျပန္ပါၿပီ။ လိပ္ႀကီးဆုိလုိ႔တစ္ကယ့္လိပ္ႀကီး မေအာင့္ေမ့လုိက္နဲ႔ဦး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း လူစင္စစ္တစ္ေယာက္ပါ။ အၿမဲတမ္းဘာလုပ္လုပ္ ေႏွးေကြးစြာ အလုပ္လုပ္တတ္လြန္း၍ သူ႔ကုိကြၽန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔က 'လိပ္ႀကီး'ဟုဘြဲ႔ေပးထားရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔နာမည္ အရင္းက ေအာင္ေဝထြန္းဆုိေတာ့ ေအာင္ေဝထြန္း..(လိပ္ႀကီး)ေပါ့ဗ်ာ။ အခုလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပုံမွန္အခ်ိန္မွာ ပုံမွန္ထုိင္ေနက် လဘၻက္ရည္ဆုိင္ကုိ ေနာက္အက်ဆုံးဆုျဖင့္ ေရာက္ရိွလာသူကေတာ့ 'လိပ္ႀကီး'ပါပဲ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲခုံတစ္လုံးဆြဲယူကာထုိင္လုိက္ၿပီး မေျပာမဆုိကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ကငွဲ႔ထားၿပီးသား ေရေႏြးခြက္ကုိ ေကာက္ယူေမာ့လုိက္သည္။ ''ဖူး.ဖလူး..အားလား..'' မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ ျပန္ေထြးထုတ္လုိက္သည္။ ''ပူမွာေပါ့ကြ..ခ်ီးတဲ့မွငါကအခုေလးတင္ငွ႔ဲထားတာ၊ မင္းမ်က္ႏွာကလဲမသာမယာနဲ႔ဘယ္လုိျဖစ္လာျပန္ၿပီလဲကြ ဟင္'' ကြၽန္ေတာ္ေမးတာကုိလက္ကာျပၿပီး ျပန္မေျဖေသးဘဲ '' ေဟ့..လန္ဒန္တစ္ပြဲခ်ကြာ'' ေဘးနားကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေသာ စားပြဲထုိးေလးအားလွမ္းေအာ္ၿပီးမွာလုိက္ေသးသည္။ ၿပီးမွဆက္၍ '' ဟူး..အေျခအေန မေကာင္းဘူးကြာ'' ''ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဟ'' '' အခ်စ္ေၾကာင့္ေပါ့ကြာ..နန္းေဝေၾကာင့္ေပါ့ကြာ.ဟူး'' ေလပူႀကီးအား မႈတ္ထုတ္ရင္းေျပာေနသည္။ ''မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကအဆင္မေျပျပန္ဘူးလားဟ'' ''သူကငါ့ကုိ အၿမဲတမ္း အျပစ္ခ်ည္းပဲျမင္ေနတယ္ကြာ'' စကားကုိဆက္မေျပာေသးဘဲ စားပြဲထုိးေလးလာခ်ေသာေဆးလိပ္ဗူးထဲမွ လန္ဒန္တစ္လိပ္ကုိယူ၍ ေသာက္ေနျပန္သည္။ ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႕မ်ားအား ကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ကာ ဖူးခနဲမႈတ္ထုတ္လုိက္ရင္း '' ဒီလုိကြာ..မုိးေတြရြာတဲ့တစ္ေန႔က သူနဲ႔ငါနဲ႔အတူတူအလုပ္ကေနျပန္လာတယ္။ ကားေပၚကဆင္းၿပီးလမ္းမွာ သူကငါ့ကုိထီးမုိးေပးတယ္။ သူ႔မွာပါလာတဲ့ထီးေလးက တစ္ေယာက္ေဆာင္း အရြယ္ ဆုိေတာ့ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးေဆာင္းေတာ့မလု႔ံတလုံျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ငါကသူမုိးစုိမွာဆုိးလုိ႔ ေဘးကေန ထြက္ေလွ်ာက္လုိက္တယ္။ ' အဲ့ဒါဘာျဖစ္တာလဲ ကုိကနန္းနဲ႔ဒီလုိအတူတူသြားရမွာရွက္တယ္ေပါ့၊ နန္းကေတာ့ ေစတနာနဲ႔သူ႔ကုိမုိးစုိမွာစုိးလုိ႔..၊ ရတယ္ေလ ဒီလုိဆုိလဲ..ကုိကရွက္ရင္လဲ နန္းကုိ အဆက္ ျဖတ္ပစ္လုိက္ေတာ့' တဲ့ ဒီလုိႀကီးေျပာတယ္၊ ငါကမဟုတ္ပါဘူး၊ နန္းမုိးစုိမွာစုိးလုိ႔ပါလုိ႔ေျပာတာကုိ လက္မခံဘူး စိတ္ေကာက္သြားတယ္။'' '' ဟ.ဒါမ်ားကြာ..ၿပီးေတာ့စိတ္ေျပေလာက္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ျပန္ေခ်ာ့လုိက္ေပါ့ကြာ..ခက္သလား၊ အဆန္းလုပ္လုိ႔ '' ကြၽန္ေတာ္ကစိတ္မရွည္သံနဲ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ရာ '' ေအးေလ..ေနာက္ေန႔အလုပ္ထဲမွာ ငါျပန္ေခ်ာ့လုိက္တာ အဆင္ေျပသြားတယ္ '' '' ျပီးၿပီေပါ့ကြာ ဒါဆုိဘာမ်ား အဆင္မေျပ ခ်င္ေသးလုိ႔လဲ '' သူက '' ေနပါဦးကြာ..ငါ့စကားဆုံးေအာင္နားေထာင္ဦးေလ..နန္းကဒီလုိပဲ အၿမဲတမ္း အျပစ္ျမင္တယ္။ မေန႔ကလဲသူနဲ႔ငါ လုပ္ကအျပန္ ဘတ္(စ္)ကားဂိတ္မွာ ကားေစာင့္စီးၾကတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ငါကသူထုိင္ပါေစေတာ့ဆုိၿပီး ခုံတစ္လုံးလြတ္ေနတာ အရင္ဆုံးဦးထားၿပီးမွ သူ႔ကုိေပးထုိင္တယ္၊ ကားထြက္ေတာ့ ငါကသူ႔ေဘးနားကေန မတ္တပ္ရပ္ၿပီးလုိက္စီးတာ လူကလည္းတုိး ကားစပါယ္ရာကလည္း 'ဟုိအကုိေလးေရွ႕မွာအေခ်ာင္ႀကီးရိွေနတာ တုိးစမ္းပါဘာညာနဲ႔လွမ္းေအာ္လုိ႔ ေရွ႕ကုိတုိးေပးလုိက္ရတယ္၊ နန္းကေတာ့ငါ့ကုိဂရုတစုိက္လွမ္းၾကည့္ေနတယ္၊ သူနဲ႔ငါနဲ႔ လူထုိင္ခုံ(၃)ခုံေလာက္ျခားသြားတာေပါ့ကြာ၊ ကားေမာင္းသမားကလည္းေနာက္ကလုိင္းကားေတြ ေက်ာ္တက္မွာစုိးလုိ႔ အၿပိဳင္ေမာင္းေနတယ္ ေရႊဂုံတုိင္ကားမွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့ အရိွန္ျပင္းျပင္းေမာင္းေနရင္းကေန ကားဘရိတ္ကုိ ရုတ္တရက္ ဆြဲၿပီးအုပ္္လုိက္တယ္၊ အဲ့ဒီ့မွာျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ငါ့ေရွ႕ကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူရပ္ေနရင္းနဲ႔ ရုတ္တရက္သူ႔ခႏၶာကုိယ္ ငါ့အေပၚလာၿပီး ၿပိဳက်လာတာပဲ၊ ငါလဲလူၾကားသူၾကားထဲမွာ လက္ထဲမွာကလည္း ထမင္းခ်ဳိင့္ကတစ္ဖက္နဲ႔ဆုိေတာ့ ေရွာင္ခ်ိန္မရလုိက္ဘူး၊ 'ေဆာရီး..ေဆာရီး' လုိ႔သူလဲေျပာငါလဲေျပာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေျပာၾကတယ္၊ ဒါကေတာ့ရုိးေနပါၿပီကြာ..အဲ့ဒီ့ေကာင္မေလးလဲ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ သူ႔ဖာသူပုံမွန္ျပန္ေနလုိက္တယ္၊ ငါလဲပုံမွန္အတုိင္းပါပဲ၊ ေရွ႕ကားမွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့ငါနဲ႔ နန္းနဲ႔ဆင္းၾကတယ္၊ နန္းကငါ့ကုိရိွတယ္လုိ႔ေတာင္မထင္ဘူး သူ႔ဖာသာသူပ်ာယာပ်ာယာနဲ႔ဆင္းသြားတယ္၊ေအာက္ေရာက္ေတာ့ငါက ေနာက္ကေနသူ႔လက္ကုိလွမ္းဆြဲၿပီး 'ကုိ႔ကုိေတာင္မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား' လုိ႔ေမးေတာ့ ငါ့လက္ကုိပုတ္ခ်ၿပီး 'ေစာင့္စရာလဲမလုိဘူး ေရွ႕ေလွ်ာက္တြဲစရာလဲမလုိဘူး၊ ဟိုကားေပၚမွာပါသြားတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ပဲတြဲေနလုိက္၊ ရွင္နဲ႔က်မနဲ႔ ဒီေန႔အျပတ္ပဲ.'ဆုိၿပီး သူတစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားေတာ့တာပါပဲကြာ..၊ အခုငါလည္း သူနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားခဲ့တာ တစ္ရက္ေလာက္ပဲရိွေသးတာ ရင္ထဲမွာဘယ္လုိႀကီးခံစားေနရမွန္းကုိ မသိပါဘူးဟာ..သူငါ့ကုိခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ ဆုိတာႀကီးကုိ ငါဘယ္လုိမွ နားမလည္ ႏုိင္ေတာ့ဘူးကြာ '' ဟုသူ႔အျဖစ္အပ်က္ကုိ မနားတမ္းအရွည္ႀကီး ေျပာခ်လုိက္ေလသည္။ သူ႔လက္ၾကားထဲမွာ ညွပ္ထားေသာ ေဆးလိပ္က ျပာေတြ အေတာင့္လုိက္ေၾကြက်ကာ ကုန္လုနီးပါးရိွေနေခ်ၿပီ။ လက္က်န္ဖင္ကပ္ေဆးလိပ္တုိေလးကုိ တရိႈက္္မက္မက္ျဖင့္ ဖြာရႈိက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္း 'လိပ္ႀကီး' အား ၾကည့္ေနရင္းမွ အခ်စ္ဆုိတဲ့အရာကုိ ဘယ္လုိခံစား နားလည္ရမွာလဲလို႔ ေလးနက္စြာျဖင့္ အေတြး နယ္ခ်ဲ႕ ေနမိျပန္၏။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပဲ ဆုိင္ထဲတြင္ ဖြင့္ထားေသာ ဟစ္(ဖ္)ေဟာ့သီခ်င္းသံစဥ္တပုဒ္က လြင့္ပ်ံ႕ထြက္လာကာ ဆူညံေနေသးေတာ့သည္။
' အခ်စ္ဆုိတာဆားလုိပဲ သူမရိွတဲ့အခါေပါ့ေနတာ...xxxx အခ်စ္ဆုိတာဆားလုိပဲ မ်ားမ်ားထည့္ရင္ ငံတယ္ဗ်ာ၊...xxxx အခ်စ္ဆုိတာဆားလုိပဲ အမ်ားႀကီးစားရင္ ေသြးတုိးတာ...xxxxx အခ်စ္ဆုိတာ ဆားလုိပဲ မယုံတဲ့သူေတြစမ္းၾကည့္ပါ...xxxx အခ်စ္ဆုိတာဆားလုိပဲ ဒါကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္ပါ ....xxxx ''
စာေရးသူ - တက္လူငယ္
5 ေယာက္ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
တက္လူငယ္ေရ----
မိန္းကေလး ၁၀၀မွာ ၈၀ ေလာက္ကေတာ႔--
သဝန္တိုတတ္တယ္လို႔ၾကားဘူးတယ္---
သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာျပလိုက္ပါ----
သူ႔ကို သူ႔ခ်စ္သူက ခ်စ္လို႔ သဝန္တိုတာပါလို႔--
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္---ကိုယ္႔မိန္းကေလးကို နားလည္ေပးၿပီး ေခ်ာ႔လိုက္ပါလို႔ေလ---
မိန္းကေလးအနည္းစုကေတာ႔--ေဝဖန္ပိုင္းျခား
ျခင္းလံုးဝမရွိေတာ႔ပဲ---စိတ္ကို ဆတ္ဆတ္ထိ
မခံတတ္ၾကဘူး--တဘက္လူမွာအျပစ္ရွိမရွိ ကို နားလည္မေပးေတာ႔တာကိုပါ--ဒါေပမဲ႔ အခ်ိန္က ကုစား သြားတတ္ပါတယ္--
ခင္မင္လ်က္
အခ်စ္ဆုိတာ ဆား ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ငံျပာရည္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ခ်ဥ္ငံစပ္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ အခ်ိဳပြဲေပါ့ေနာ္။ ၾကာေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ အသုပ္စံုလား ၊ ဟင္းတစ္ခြက္လား ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ :P ။ တစ္ခုေလာက္ အၾကံျပဳပါရေစရွင္။ စာတစ္ပုဒ္ကို ၂ပိုဒ္ေလာက္ခြဲေရးရင္ ပိုမိုရွင္းလင္းေစမယ္ထင္ပါတယ္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
လင္းလက္ၾကယ္စင္
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ.
အေရးအသားလည္းညက္တယ္
မိန္းကေလးေတြရဲ့
သဘာ၀လည္းေပၚလြင္တယ္
(ဒါကေတာ့ဗဟုသုတေပါ့ေလ)
ဇာတ္လမ္းကုိ ရိုးရုိးေလးနဲ႔ဆြဲေဆာင္မွုရွိေအာင္ေရးနုိင္တယ္
လုပ္ပါဗ်ိဳ႔ အားေပးေနတယ္
အကိုေရ
ဒီမွာပဲမိတ္ဆက္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္က မေလး perak, tronoah. ကၽြန္ေတာ္ေမးက xymass@gmail.com ပါ။ အကိုေမးခ်င္တာေလးေတြ ေျဖႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေျဖေပးဖုိ႔အသင့္ပါပဲ။ johor ဆိုေတာ့လည္းေဝးသဗ်ေနာ္။ ေဩာ္ဒါနဲ႔ အကိုလို႔ေခၚတာရိုေသတမႈနဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၁၉ပါခင္ဗ်။ ၿဖိဳးေဝလို႔ပဲေခၚေခၚ ညီေလးလို႔ပဲေခၚေခၚေပါ႔ေနာ္။
စကားေျပအေရးအသားေလးေျပျပစ္ပါတယ္။
နမ္ပုဒ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းေအာင္ သံုးသြားႏိုင္တယ္ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
အၾကံျပဳတာေလးတခုပါ..စာသားေလးေတြကလိုတာထက္နည္းနည္းပိုၿပီးက်စ္ေနတယ္။ မေျပျပစ္သာေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။
ဆက္ေရးပါ။ အားေပးေနမယ့္သူေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါတယ္ဆိုတာ မေမ့သြားနဲ႔အံုး။
ဒါနဲ႔မိန္းကေလးေတြက သဝန္တိုတတ္တယ္ဗ်။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးေတြဆီက ကိုယ္ေတြ႔ဗ်။ ကိုယ္သူငယ္ခ်င္းေတာင္ သဝန္းတိုခ်င္ၾကေသးတာ ားဟား...
လင္းလက္ၾကယ္စင္ေရထားတဲ့ပိုစ္ေလးဖတ္ၾကည့္အံုး။
ဘယ္ေလာက္သဝန္တိုတတ္လဲၾကည့္ရေအာင္။
http://linletkyalsin.blogspot.com/2008/09/blog-post_181.html
အခ်စ္ဆိုတာ ...
ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သက္လာမဲ့သူ
ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္
တကယ္စြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္ၿပီတဲ့လား
အဲ့ဒီလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိမွ
အခ်စ္ကိုယံုၾကည္မႈပိုရွိလာၿပီး
အနာဂတ္ခရီးရွည္ႀကီးကို
နားလည္မႈဆိုတဲ့ တံတိုင္းနဲ႔
လက္တြဲေက်ာ္ျဖတ္ရမဲ့အရာလို႔ .............
ကၽြန္မကေတာ့ ယူဆပါတယ္ ????
အခုေတာ့ သူလဲ စိတ္ဆင္းရဲ
ကုိယ္လဲ သူ႕အတြက္နဲ႔ စိတ္မခ်မ္းသာ
အေသးအမႊားေလးေတြက စတဲ့ အေၾကာင္း
ယုယမႈေတြလဲ ျပန္ေျပာင္းမစဥ္းစားခ်င္ေတာ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္ေတြတင္ရင္း
လမ္းခြဲၾကမလားဟင္ ဆိုတဲ့စကား
အခါခါေမးေနမဲ့အစား
အခ်စ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္စား ငါပဲ အမုန္းပြားခံလိုက္တယ္ .....
Post a Comment